Lupine: een gezond alternatief voor boer en burger

De teelt van lupine is grotendeels verdwenen uit Nederland. Oudere boeren kennen lupine misschien nog als groenbemestingsgewas (vaak bittere lupine welke ongeschikt is als dierlijke of menselijke consumptie) of als voedergewas in de vorm van gehele plantsilage. Voor de productie van de eiwitrijke korrel heeft lupine echter lange tijd in de schaduw gestaan van veldbonen en erwten in gematigde streken en soja in warmere streken. Mede door de aanhoudende slechte publiciteit rond soja is door de jaren heen de aandacht voor lupine weer vergroot. Door het hoge eiwitgehalte en de goede eiwitkwaliteit vormt lupine een goed alternatief voor soja  in zowel de diervoeding als de menselijke consumptie. De vergrote aandacht  vanuit de dierlijke en humane consumptie vertaalde zich ook in de hernieuwde aandacht voor veredeling. Door de relatief recente heroriëntering op lupine is het gewas echter nog sterk in ontwikkeling op dit gebied: de variatie in beschikbare rassen is nog groot. Dit maakt het gewas enerzijds lastig te vatten (het mislukken van één ras zegt nog weing van het perspectief van het gewas), maar geeft ook nog volop ruimte voor het vinden van de juiste rassen voor de juiste omgeving. Deze studie probeert een beeld te gevenvan de potentie van de beschikbare lupinerassen op dit moment voor de humane afzetmarkt.

De eindrapportage kunt u hieronder downloaden.