Kalibemesting van zetmeelaardappelen

Het is bekend dat kali een grote invloed kan hebben op het onderwatergewicht (OWG) en het uitbetalingsgewicht. Bij een stikstofgift die op het ras is afgestemd, is het effect van een hogere kaligift op het uitbetalingsgewicht bij de oogst echter vrij gering. Na bewaring is er een lichte trend aanwezig dat een hogere kaligift resulteert in minder bewaarverlies en zodoende in een hoger uitbetalingsgewicht in het voorjaar. De geconstateerde verschillen zijn echter klein en gebaseerd op slechts één jaar onderzoek. De resultaten van het bewaarseizoen 2001/2002 zijn nog niet bekend, aangezien de aardappelen op dit moment nog in de bewaring zitten. Toch zijn de trends zodanig dat in de praktijk zonder risico een hogere kaligift kan worden aangeraden voor de aardappelen die voor langere tijd moeten worden bewaard.

Inleiding

Het kali-bemestingsadvies voor zetmeelaardappelen op basis van grondbemonstering is al vele tientallen jaren oud. Het onderzoek dat hieraan ten grondslag heeft gelegen, was gebaseerd op directe levering van de aardappelen. Tegenwoordig dient echter naar schatting zo'n 75% van de aardappelen voor kortere of langere tijd te worden opgeslagen. Bewaring gaat altijd gepaard met verliezen. Hierbij doen zich grote verschillen voor. In vergelijkende proeven van de proefboerderijen liepen bewaarverliezen uiteen van 6 tot 15 procent. Een vermindering van het bewaarverlies met 6 % levert ongeveer € 165,- voordeel per hectare op. Naast kali heeft ook stikstof een groot effect op het OWG en het uitbetalingsgewicht. Deze beide elementen versterken elkaar, dat wil zeggen een hoge kaligift heeft met name een nadelig effect op het OWG bij een te hoge stikstofgift. De stikstofgift wordt tegenwoordig beter afgestemd op de behoefte van het ras (zie [INVALID URL] ). Dit betekent dat er wellicht ruimte is voor extra kali om de bewaarverliezen te beperken.
Als de aardappelen, zoals in de praktijk veelal gebruikelijk, worden bemest met varkensdrijfmest wordt er (afhankelijk van het gehalte van de mest) meestal net te weinig kali gegeven. Dit betekent dat een relatief kleine aanvullende kunstmestgift nodig is om aan het advies te voldoen.

Onderzoek

De aanvulling met kali op de basisgift met varkensdrijfmest kan direct maar ook later, tegen het sluiten van het gewas, worden gegeven. In het begin van de groei heeft de plant niet veel kali nodig en dDoor later bij te bemesten kan er bovendien nog ingespeeld worden op het groeiseizoen. Het doel van het onderzoek is het toetsen of extra kali bij de huidige overwegend late zetmeelaardappelrassen en de lagere stikstofgiften die nu in de praktijk worden gehanteerd, kan resulteren in geringere bewaarverliezen. Daarnaast is het de vraag of de soort kali-meststof bij gedeelde giften van invloed is op de te bereiken resultaten.
Beschadiging is zeer bepalend voor het bewaarverlies. Om de praktijk zo goed mogelijk te benaderen is getracht de beschadiging tijdens rooien en inschuren na te bootsen op een schudbak. Om onregelmatigheden in de proefvelden als gevolg van het gebruik van mest te voorkomen, is, rekening houdende met het K-getal van het proefperceel, de basisbemesting uitgevoerd met kalisulfaat of patentkali.

Resultaten

Het effect van de verschillende kaligiften was direct bij de oogst vrij gering. Na bewaring zijn er lichte trends aanwezig dat een hogere kaligift resulteert in minder bewaarverlies en zodoende in een hoger uitbetalingsgewicht in het voorjaar. De verschillen zijn echter klein en gebaseerd op slechts één jaar onderzoek.

Het is nog te vroeg om een uitspraak te doen over de soort meststof. Wel is er een trend dat bij een hogere kaligift (totaal 225 en 300 kg/ha) het uitbetalingsgewicht in het voorjaar iets hoger is.